To the bat cave!

Dag beste lezertjes!

Om eerst en vooral eventjes alle onduidelijkheden uit de wereld te helpen: deze reis wordt ondernomen door twee personen (Makzin en ik). Er zijn wel twee verschillende persoonlijke blogs (Makzin: http://dreamingonarunway.blogspot.com/), maar alle gezamenlijke reisverhalen en -avonturen worden op deze blog neergeschreven, zowel door Makzin als ikzelve. Blijkbaar waren enkelen al ongerust over mijn teen.. maar het was dus Makzin die een spelletje wou spelen met de zwaartekracht en nader kennis gemaakt heeft met de glibberige rotsen in Shark Bay. Ik (Davyd) was diegene waarbij z'n ananas-ontbijt prefereerde naar boven te evolueren in plaats van naar beneden. Dankuwel overdreven wiebelende duikersboot!

Dit gezegd zijnde, schakel ik over naar het volgende hoofdstuk in deze dolle rit van Aziatische pret!

Op dit eigenste moment bevinden we ons in het tempelstadje Ayutthaya (uitgesproken door de plaatselijke bevolking als Aaaa-yuttha-yaaa-aaa). Dit ligt op een kleine twee uur treinafstand van Bangkok. Geleidelijk aan zijn we ons dus een weg aan het banen naar het robuustere noorden van Thailand!

Bon, tijd om eventjes te reflecteren over de gepasseerde dagen. Sommigen onder jullie (school- en klasgenootjes) beginnen nu reeds spontaan te sidderen en te beven bij het aanhoren van het woord 'reflecteren', maar geen nood.. alles komt goed!

Vier dagen geleden, na een alweer vermoeiende boot- en minibustocht, sleepten we ons naar het laatste vervoermiddel van de dag: de laadbak van een 4x4. We bevinden ons in het nationaal park Khao Sok en dit tankachtig voertuig heeft de bedoeling om ons naar het voorafgeboekte guesthouse te vervoeren. Maar ook hier: Welkom in het chaotische Thailand! Want op de desbetreffende locatie hoorden ze het donderen in Keulen toen we arriveerden en vroeger naar onze geboekte kamer. Een mens probeert dan eens telefonisch iets te regelen in het Thais! Maar alweer geen probleem, enkele kilometers (alweer in een 4x4) later hadden we slaapplaatsen gevonden in de vorm van houten bungalows, in de hoogte gehouden door enkele gammele boomstammekes. De 'badkamer' was gewoon nonchalant aan de houten constructie gemetseld, alsof extra fundering/ondersteuning een overbodige optie was.
Ik lach helemaal niet wanneer ik zeg dat ik gans onze bungalow kon doen heen en weer wiebelen door beneden tegen de ondersteuningspaaltjes te duwen!

Onze eerste dag in Khao Sok kan ik eigenlijk tamelijk kort samenvatten: ...

Inderdaad! Het lange en o zo moeizame reizen van Koh Tao richting Khao Sok had z'n tol geeist! (waar in godsnaam staat het deelteken op die Thaise toetsenborden?? Iemand?)
Beiden waren we minstens zo tam als de talrijke luizige Thaise honden en katten hier, dus besloten we een snipperdag in te voeren. Slenteren, hangmatluieren, fruitdrankjes opslurpen en noodles verorberen zijn de vier thema's die de dag domineerden.

Vooraleer we hier aanzien worden voor passieve tamzakken, spoel ik door naar de volgende dag!

Voor mij (Davyd) stond een dag vol jungletoestanden en grotten met allerlei ongedierte voor de boeg! Voor Makzin.. een dagje vol de passieve tamzak uithangen!
Ok ok, in zijn verdediging, zijn versplinterde teen diende echt een beetje te genezen, dus liet ik hen achter in de goede zorgen van onze luilekkere hangmat. (die bovendien bevestigd was aan gans dat gammele bungalow'ke, als dat maar goed komt..)

Mijn jungle-dag begint met een British breakfast bij een vrolijke Brit die ginds was blijven plakken. Nu, echt British kun je het ook niet noemen, want het waren banana-pancakes met honing, maar goed, we dwalen af!
Een half uur in retard arriveert onze 4x4, zodus ruimschoots op tijd in Thaise normen. Eventjes tussendoor: werkelijk IEDEREEN heeft hier een 4x4. Nissan Navara's, Toyota Land Cruisers, Isuzu D-Max'en,... heersen hier over de Thaise autowegen. Word je hier gepest ofzo als je een 'gewone' auto hebt?

Een Deens koppel nam vanvoor in de 4x4 plaats. De Fransman, de Zwitserse en de Belg (ik) mochten vanachter.. jaja, alweer in zo'n laadbak! Oja, er was ook nog een Brits koppel die in een sneltempo zuidoost-Azie doorkruisten. Vier/vijf dagen per land, zotten!
Een dik uur rijden (en vooral ook afzien in die laadbak) bracht ons voltallig Europees expeditiegroepje naar een aangemeerde long-tail boot. Deze voer ons op zijn beurt langs idyllische eilandjes, die uit de mist opdoemden, terwijl we onze boottocht voortzetten naar de jungle. Iedereen zat er als een halve gek fotootjes te nemen. Ook ik betrapte mezelf erop dat ik bevangen was door de pure schoonheid van dit stukje ongerepte natuur. (Jaja, ik zet zo spoedig mogelijk foto's online)

Onze bootman minderde vaart, enkele rieten hutjes, drijvend op houten pontons, werden zichtbaar aan de horizon. Onze gids gilde de woorden waar ik al uren op aan het wachten was: lunch time, my European friends! Mijn maag was zo leeg als de benzinetank van de boot en jubelde luidop!

Terwijl onze gestoomde groentjes, sticky rice, kip en curry,... op spicy wijze geprepareerd werden, plonsden we onszelf nog even in het azuurblauwe meerwater. Al watertrappelend langs de randen van de jungle, hoorde ik de vreemdste beestengeluiden rijzen vanachter de palmbomenrij! Geen tijd om deze verder te onderzoeken, de tafel werd gezet!
Als hongerige wolven stortten we ons op al het geserveerde lekkers. Een bodemloze schaal rijst aanzag ik als mijn persoonlijke queeste: toch tot op de bodem geraken! Mijzelf een weg etend tot aan die bodem, besef ik nogmaals dat die Thai verdomd pikant voedsel kunnen serveren. Gelukkig zijn er verse watermeloenen om onze overhitte bekken af te koelen! Oja, expeditie geslaagd, de bodem was bereikt!

Met een ietwat opgeblazen gevoel sleepten we onszelf terug in de boot. Rustig kabbelend doorheen mangrove-achtige rivierwegen bereikten we het startpunt van onze wandeltocht naar de grotten. Onze piepjonge gids liet er geen gras over groeien! Dartelend baande hij zich een weg doorheen het smalle junglepad. Wanneer we ons niet hoefden te bukken voor laaghangende takken en lianen, mochten we waden doorheen ondiepe poelen om uiteindelijk te arriveren bij de bat cave!

De nodige voorbereidingen werden getroffen: hoofdlampen werden bovengehaald en alle materiaal werd in waterdichte zakken gepropt, daar we ons ongetwijfeld doorheen onderwater gelopen ruimtes zouden moeten manoeuvreren. Onze gids nam het voortouw. Behoedzaam schuifelden we achter hem aan, de duisternis in. Algauw werden we geconfronteerd met het feeërieke (dan maar de deeltekens copy/pasten he) ondergrondse leven: stalagmieten, gekristalliseerde rotsconstructies en het constante druppelende geluid van water die doorheen de rotsen boven ons op ons neersijpelde. Stap voor stap baanden we ons een weg doorheen deze onbekende wereld.

Veel tijd om rond te kijken was er niet, daar ik me steevast concentreerde op de onstabiele bodem die met allerlei loszittende stenen bezaaid was. Daarenboven was die bodem ook nog eens zo goed als onzichtbaar, want er stroomde een kabbelend beekje water overheen! Menig gestruikel en gevloek was dan ook meer dan eens merkbaar gedurende deze ondergrondse belevenis.

Net op het moment dat ik dacht dat onze groep de enige was hierbeneden, merkte ik in de verte lichtstralen dansen op het rotsgewelf. Niet 1, niet 2 maar tientallen lichtstralen! En jaja, ook tot hier is het alomtegenwoordige massatoerisme in Japanse vorm doorgedrongen! En blijkaar zat er eentje van hen een beetje vast, want ze raakten voor geen meter vooruit. Met geen andere optie dan te wachten, verkende ik een beetje de nabije omgeving: boven mij hingen honderden kleine vleermuizen een uiltje te knappen, naast mij reisden gitzwarte spinnen met fluorescerende ogen (echt!) voorbij.
Na ellenlang getalm en getreuzel schoot de mensenmassa voor ons eindelijk in actie. Enkele ogenblikken later scheen het daglicht terug in onze verstofte gezichten. Opnieuw een sneltempo-trektocht doorheen de jungle bracht ons terug naar de boot.

Halverwege de terugtocht valt het vehikel stil. De motor weigert alle dienst. Gelukkig is de wijze van repareren van mechanische dingen universeel: men neme een hamer en men slaat op het onding tot het terug marcheert! En zie daar! Opeens schoot onze motor op miraculeuze wijze terug in gang! De rest van de boottocht kan ik niet verder beschrijven, want omwille van het zachte gewiebel van de boot ben ik keihard in slaap gevallen. Neeneen, geen zeeziektetoestanden deze keer!

De volgende morgen planden we een activiteit die onze geblesseerde Makzin wel kan meemaken. Olifantgewijs trokken we gezapig doorheen de dichte jungle van het nationale park. Onze jong uitziende olifant doopten we maar tot 'Plopsy'! Maar echt veel zin om te gehoorzamen naar onze bevelen had hij echter niet. De olifantentemmer, die vijf meter achter het beest liep, had een speer mee en een katapult. Ik herinnerde mezelf eraan om beide ook mee te nemen tijdens onze volgende olifantenrit! Eens zien of hij dan wel luistert.

's Middags sloeg de hitte weer in als een bom en vertoefden we weer soezend in hangmatten, genietend van een zoveelste fruitshake.

De volgende dag was het weer inpakken en wegwezen geblazen! We smeten onszelf op de lokale bus richting station, alwaar we de slaaptrein terug naar Bangkok namen. Vroeg in de ochtend rolden we de miljoenenstad binnen. Maar even rap als we arriveerden, vertrokken we weer richting het noorden. Geen slaaptrein deze keer, maar 3e klasse (voor 15 frank!). Misschien niet de meest comfortabele zitjes, maar wat een ervaring! Bij elke halte kreeg je trouwens uitgebreid de kans om rijstschoteltjes, drankjes, koekjes,... aan te schaffen vanuit je venstertje. En als je daar je honger nog niet mee kon stillen, diende je maar eens hongerig rond te kijken of er stormde al een lokale verkoper in de wagon op je af. Leuk detail aan 3e klasse is dat de zetelnummers gewoon in alcoholstift op de muur gekladderd waren.

Met de sloppenwijken van Bangkok die naast ons voorbijraasden, stoomden we verder naar Ayutthaya, alwaar ik nu onder zware, brutale aanvallen lig van het plaatselijke muggensquadron. Tijd om die anti-insectenspray boven te halen! Met een lichtelijk destructieve grijns groet ik jullie!

-Davyd