Blue skies again!

Maandagavond, 2 februari. De laatste uren in belgenland zijn aangebroken. Om toch iets van een ritueel afscheid te houden, beslissen we om frietjes te bakken en andere belgische vettigheden in de frituur te gooien.

Een uur en twee overvolle magen vol mayonaise later, zijn we volledig klaar om nu ook de Aziatische culinaire cultuur tot ons te nemen!

Het is omstreeks 3u 's nachts wanneer onze exodus uit Oostende zich voltrekt. Ongeveer alle reismiddelen die voorhanden zijn, worden door ons genomen: autorijden naar Brussel, treinen naar Parijs, "shuttle'en" naar de terminal en vliegen naar onze eerste tussenstop: Kuwait!

Daar aangekomen is het tijd om 'the waiting game' te spelen. Onze vlucht richting Bangkok vertrekt immers pas vier uur later. Hoera! Gelukkig krijgen we een gratis snack aangeboden in de vorm van driehoeken plastieken boterhammekes. Vraag me niet wat er tussen lag, maar het zag er garnaal-achtig uit. Hoe het smaakte, dat laat ik aan jullie verbeelding over..

PLING! Gate 23, the flight to Bangkok is now boarding! Dat zijn wij! En wij blijkbaar niet alleen! Tientallen Thai veren plots recht en vormen schoolsgewijs een mooi gestructureerde rij voor de check-in. En net als in Parijs, slaag ik er weer in om het metaaldetector-machien te doen piepen. Soms zou je toch denken dat ze erom doen?

Van de vlucht Kuwait-Bangkok herinner ik me eigenlijk bitter weinig. Waarschijnlijk omdat ik me in een toestand tussen slaapdronken en passief wakker bevond. Beter kan ik het echt niet beschrijven. En telkens wanneer een mens dan eindelijk halfweg de slaap kan vatten, staat dat vliegtuigpersoneel je weer wakker te porren om een vochtig doekje, een drankske of weet-ik-veel-wat aan te bieden! NEE, DANKU! @#%&*!!

Woensdagmorgen! Bangkok! 30 graden! Het kan hier beginnen. Maar eerst alle formaliteiten zoals de douane en bagagetoestanden doorworstelen. Dit verloopt echter vlekkeloos. Vreemd. Aan het begin van een reis moet er normaal altijd toch iets niet lopen zoals het hoort?
Ha! Daar is het! Blijkbaar is onze chauffeur, die ons zou komen oppikken, in de verste verten niet te bespeuren. Maar geen probleem, we hebben het adres en nemen de bus richting centrum Bangkok. Na wat getsjool en acclimatisatie spreken we een taxichauffeur aan die ik de opdracht voorleg om ons naar het hosteladres te taxi'en. En nadat we 1 526 dubbelchecken of hij zijn meter wel juist heeft ingesteld, zoeven we richting doel! (de taxirit van twintig minuten in hartje Bangkok kostte ons amper 2 euro..)

Onze eerste kamer bevindt zich -natuurlijk- op de bovenste verdieping. Daar aangekomen tracht ik het aircomachien aan de praat te krijgen.. zonder enig succes. En net als ik me had neergelegd bij het lot van een overnachting in 33 graden, stormt een kamermevrouwtje binnen. Ze gaf ons de tip om de afstandsbediening eens te gebruiken.. Aaaaaa, er is een bakske ofwa? Maar die zin begreep ze niet. Gniffelend verliet ze de kamer.

Na een jetlag-siesta nemen we het besluit om eventjes op exploratie te gaan. Tiens, het is al donker. Compleet navigatieloos strompelen we Chinatown binnen. Tienduizend prikkels die ongeveer op alle zintuigen inwerken, vallen op ons neer als een moessonregen: geuren, kleuren.. ja zelfs beesten! Blijkbaar worden Chinese tempels 's nachts bewaakt door grimmige honden die bijna een hap uit onze kuiten namen! Ok, we zijn gevaccineerd tegen hondsdolheid, maar een mens moet het ook niet uitlokken he :)

Na een verse fruitshake met kiwi (o zo lekker), die ze voor je ogen mixen, keren we onze kar terug richting hostel, alwaar ik nu zit te internetten voor ongeveer 1 oude belgische frank per minuut!

Tot de volgende!